১৬০৩ শকত গোঁহাই কেশৱদেউ গোস্বামীয়ে বাইথ' ধৰ্মটো সোনোৱাল কছাৰী সকলৰ মাজৰ বৈঞ্চৱ পন্থা মানুহ বিলাকক লগত লৈ সোনোৱাল কছাৰী সকলৰ মাজৰ পৰা সম্পুৰ্ণ ৰূপে নিশেষ কৰি দিবৰ বাবে চেষ্টা চলাইছিল৷গতিকে বাইথ' পূজাত ব্যৱহাৰ কৰা হাইদাং গীতৰ সঁজুলি বিলাক আৰু বলি কতা খান্দা খন গোঁসাইক জমা দিবৰ বাবে আদেশ দিয়া হৈছিল৷সেই সময়ত গোঁসাই কেশৱদেউ লুইত(বক্ষ্মপুত্ৰ)ৰ কাষত বাহৰ পাতি আছিলহি৷যি দিনা সঁজুলি বিলাক গোঁসাইক গটাই দিব তাৰ আগদিনা ৰাতি সকলোৱে গোঁসাইৰ অজ্ঞাতে বাইথ পূজা অনুষ্ঠিত কৰি হেঁপাহ পলুৱাই হাইদাং গীত,হুঁচৰি আৰু অন্যান্য গীত-মাত বিলাক কাৰণ পিছদিনা খনৰ পৰা আৰম্ভ কৰিব লাগিব নতুন সংস্কৃতিৰে নৱযাত্ৰা৷ কিন্তু সোনোৱাল কছাৰী সকলৰ দোষ বুজি পাই বতাহ-ধুমুহা-শিলাবৃষ্টি হৈ আৰ্বিভাৱ হ’ল খিৰিং ৰাজা,গজাই,মনাই,ফুলকোঁৱৰ,ভূৰুলী-সাবুকীকে আদি কৰি সকলো দেৱ দেৱীৰ৷ভয়ংকৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি বানপানী আৰু ধুমুহাই উটুৱাই নিলে বাহৰ পাতি থকা গোঁহাই কেশৱদেউৰ সহিতে ছয় কুৰি বৈঞ্চৱক আৰু সেই তেতিয়াৰ পৰাই বাইথ' পূজা ৰাতিৰ পৰাহে আৰম্ভ কৰা হয়৷সেই হাইদাং গীতৰ সঁজুলি বিলাক আৰু খান্দা খন এতিয়াও ডাঙৰী অঞ্চলৰ ন-পথাৰ গাওঁৰ বাইথ মন্দিৰত এতিয়াও বিৰাজমান।
No comments:
Post a Comment